The study presented in this article explores a major issue of distance learners’ life: isolation. Isolation is a non-productive emotional state, the presence or absence of which can make a difference between a successful and an unsuccessful learning experience. Yet, no studies have been performed exploring the relationship between isolation and written assignment feedback in the context of the M. Ed. in TESOL programme of the Hellenic Open University (HOU). Our purpose, thus, was to explore the dimensions of isolation in this distance learning context and discover the feedback properties that can reduce this feeling for those who experience it. A sample of 58 students on the specific course completed a questionnaire and 6 interviews were also conducted for clarification and triangulation purposes. The questionnaire data was analysed with the use of SPSS. Frequencies and medians were calculated for Likert scale items and correlation tests were performed to determine the interplay between specific variables. Isolation was examined through the lens of transactional distance and, specifically, by measuring the attitudes of the learners on the course towards the variables that constitute transactional distance. Our research showed that isolation exists. It also showed that strengthening the tutor-learner dialogue, peer-topeer communication and the bond of the student community through feedback provision could play an important role in the battle against it.
Η παρούσα μελέτη έχει ως στόχο τη διερεύνηση ενός ζητήματος που φαίνεται να είναι μείζον για τους εξ αποστάσεως σπουδαστές: την απομόνωση. Ως απομόνωση στην εκπαίδευση από απόσταση, ορίζουμε μια αντιπαραγωγική συναισθηματική κατάσταση, η απουσία ή η παρουσία της οποίας μπορεί να επηρεάσει ισχυρά την πορεία ενός σπουδαστή. Λόγω της έλλειψης ερευνών επικεντρωμένων στην αλληλεπίδραση ανάμεσα στο αίσθημα της απομόνωσης και την ανατροφοδότηση στα πλαίσια του προγράμματος Διδακτική της Αγγλικής ως Ξένης/Διεθνούς Γλώσσας του ΕΑΠ, αποφασίσαμε να διερευνήσουμε την σχέση ανάμεσα στους δυο αυτούς παράγοντες και να ανιχνεύσουμε τις αρχές που θα έπρεπε να διέπουν την ανατροφοδότηση ώστε να ελαχιστοποιηθεί το αίσθημα της απομόνωσης που βιώνουν οι φοιτητές. Ένα δείγμα αποτελούμενο από 58 φοιτητές του προγράμματος συμμετείχε στο ποσοτικό μέρος της έρευνας συμπληρώνοντας ένα ερωτηματολόγιο, ενώ έξι φοιτητές συμμετείχαν σε μια διαδικασία συνέντευξης, η οποία διεξήχθη για λόγους τριγωνοποίησης και μελέτης των δεδομένων σε μεγαλύτερο βάθος. Τα δεδομένα των ερωτηματολογίων αναλύθηκαν με το στατιστικό πακέτο SPSS, υπολογίζοντας συχνότητες και διαμέσους για τις τιμές των μεταβλητών της κλίμακας Likert. Επίσης, διερευνήθηκαν οι συσχετισμοί ανάμεσα σε συγκεκριμένες μεταβλητές. Το αίσθημα της απομόνωσης εξετάστηκε μέσω της απόστασης συναλλαγής και, συγκεκριμένα, εξετάζοντας τη στάση των φοιτητών απέναντι στο πρόγραμμα σε σχέση με τους παράγοντες που ρυθμίζουν την απόσταση συναλλαγής. Η έρευνά μας έδειξε ότι το αίσθημα της απομόνωσης είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα. Ακόμη, έγινε φανερό ότι η ενδυνάμωση της συνδιαλλαγής σπουδαστή- διδάσκοντα, της επικοινωνίας ανάμεσα στους σπουδαστές και του δεσμού της σπουδαστικής κοινότητας μέσω της παροχής ανατροφοδότησης μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην μάχη ενάντια στην απομόνωση των φοιτητών.
Key words: isolation, community, transactional distance, dialogic feedback, socioconstructivism, distance learning