Περίληψη
Στο πλαίσιο της έναρξης της εξ αποστάσεως διάδρασης φοιτητή και καθηγητή-συμβούλου, οι διδάσκοντες της πρώτης ενότητας του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Ειδίκευσης Καθηγητών Αγγλικής στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο βάζουν τα θεμέλια της αυτονόμησης των φοιτητών τους, μεταξύ άλλων, και μέσα από την κατάλληλη γραπτή ανατροφοδότηση στις γραπτές εργασίες τους. Αυτό προϋποθέτει συστηματική ενασχόληση με το περιεχόμενο και τη μορφή των γραπτών τους σχολίων σε σχέση και με το τελικό προϊόν, το κείμενο της εργασίας, και με τον ανθρώπινο παράγοντα (πρβλ. Goldstein, 2004), ο οποίος εμπλέκεται ιδιαίτερα ενεργά στην εξ αποστάσεως διδασκαλία. Στην ανακοίνωση αυτή εξετάζουμε τη στρατηγική και τις αντιλήψεις του καθηγητή-συμβούλου (πρβλ. Lee, 2004, 2009, μεταξύ άλλων) σχετικά με τις μορφές ‘παρέκκλισης’ που θίγει η γραπτή ανατροφοδότηση στις ακαδημαϊκές εργασίες των φοιτητών και τη σχετική βαρύτητα ‘σφαιρικών’ και ‘τοπικών’ λαθών (βλ. Ferris, 2002), το βαθμό αμεσότητας της διόρθωσης, το διορθωτικό ή διευκολυντικό χαρακτήρα των σχολίων καθώς και την αναλογία επιβράβευσης και εντοπισμού αδυναμιών (πρβλ. Hyland και Hyland, 2006). Διερευνάται ο ρόλος του διδάσκοντα ως αξιολογητή και/ή συμβούλου και υπογραμμίζεται η ανάγκη εξισορρόπησης των δύο ρόλων σε ένα περιβάλλον όπου οι δυνατότητες δια ζώσης ανατροφοδότησης είναι λιγοστές. Yποστηρίζουμε ότι οι πρακτικές της εξ αποστάσεως ανατροφοδότησης θα ήταν καλό να εμφανίζουν ένα βαθμό εξατομίκευσης, στοχεύοντας στη μεγιστοποίηση της ανταπόκρισης των φοιτητών και στην επίτευξη του στόχου της ‘αυτονόμησης μέσα από τη γνώση’.
Abstract
Launching the distance-learning student-tutor interaction process, tutors of the first module of the M.Ed in English course at the HOU lay the foundations of academic student autonomy by means of providing – inter alia -- the appropriate written feedback on written assignments. In doing so, they need to gauge the content and form of their written comments systematically with regard to both output- and student-, that is human factor-related issues (cf. Goldstein, 2004), the latter being particularly relevant to the distance-learning context. In this article we discuss tutor policy as well as tutor perceptions (cf. Lee, 2004, 2009 among others) regarding written feedback on students’ academic assignments in terms of aspects of deviance treated and the relative gravity of ‘global’ and ‘local’ errors (e.g. Ferris, 2002), the directness of the correction, the punitive or facilitative nature of the comments provided as well as the relative balance of student strengths and weaknesses on the tutor’s comment agenda (cf. Hyland & Hyland, 2006). The role of the tutor as an assessor and/or counsellor is explored and the importance of striking a delicate balance between the two, especially in a context where face-to-face feedback opportunities are severely restricted, is underscored. We suggest that distance-learning feedback practices may need to be at least partially individualized to maximize student response and meet the goal of ‘informed autonomy’.
Click here to access the full paper (main text written in English)